REVIEW : วัยหนุ่ม 2544 [รีวิว / ตัวอย่าง / หนังใหม่] : Metal Bridges‏ แหล่งร่วมข้อมูลข่าวสาร เกมส์ การ์ตูน ของเล่น หนัง อุปกรณ์ ไอที

REVIEW : วัยหนุ่ม 2544 [รีวิว / ตัวอย่าง / หนังใหม่]

28 พฤศจิกายน 2567 00:00 น.

ชื่อเรื่อง: วัยหนุ่ม 2544

แนว: แอ็กชัน, ดราม่า

ผู้กำกับ: พุฒิพงษ์ นาคทอง

เขียนบท: พุฒิพงษ์ นาคทอง

นำแสดงโดย: ณัฏฐ์ กิจจริต, เป้ – อารักษ์ อมรศุภศิริ, จ๋าย – อิชณน์กร พึ่งเกียรติรัศมี, ท็อป – ทศพล หมายสุข, เบนจามิน วาร์นี, ต้น – อรุณพงค์ นราพันธ์, เอม – ภูมิภัทร ถาวรศิริ, ก้อย – อรัชพร โภคินภากร, จี๊ด – แสงทอง เกตุอู่ทอง

เข้าฉาย: 28 พฤศจิกายน 2567

ทิ้งอิสรภาพไว้หน้ากำแพง “วัยหนุ่ม 2544”

ภาพยนตร์โดยผู้กำกับและทีมสร้าง 4 Kings ทั้ง 2 ภาค

เรื่องราวชีวิตที่ไร้ซึ่งแสงแห่งอิสรภาพหลังจากที่ เผือก (ณัฎฐ์ กิจจริต) ติดสินใจผิดเพียงเสี้ยววินาทีจนถูกนำตัวส่งเข้าเรือนจำ ฉุดกระชากชีวิตสู่โลกอีกใบที่รุมทึ้งเขาให้เหมือนตายทั้งเป็น

เมื่อหลังกำแพงแห่งนี้ไม่เพียงแค่กักขังอิสรภาพ แต่การปกครองที่ต่างกันสุดขั้วของ “บ้านฝั่งธน” ที่ปกครองโดย บังกัส (จ๋าย อิชณน์กร) และ “บ้านคลองเตย” ปกครองโดย เบียร์ (เป้ อารักษ์)

ทำให้เผือกได้ค้นพบทั้งมิตรภาพที่หลายคนคาดไม่ถึง ไปพร้อมกับการตั้งคำถามถึงความเป็นมนุษย์ของตนเองและชีวิตเหล่าวัยหนุ่มข้างในนั้น

เผือก เด็กสลัมที่เลือกเกิดมาในสังคมที่เต็มไปด้วยยาเสพติด แต่แม่ของเขาก็ค้ายา ส่งเขาเรียนหนังสือ เพื่อหวังว่าชีวิตลูกชายจะไม่เป็นเหมือนแม่…ภายใต้คำดูถูกของสังคมมาตลอด…จนกระทั่งวินาที “ระเบิดความโกรธ” และนำไปสู่ “การตัดสินใจผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต”

ทำให้เผือกถูกส่งตัวมายังคุกวัยหนุ่ม เขาจึงได้รู้ว่าโลกหลังกำแพงใบนั้นไม่ต่างจากกองขยะ ที่รวมเดนคน มันมืดมนและโหดร้าย ไร้เหตุผลกว่าโลกที่เขาเพิ่งจากมาโดยสิ้นเชิง

ความฝันที่จะชดใช้กรรมจนหมดแล้วกลับออกไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งเริ่มเลือนราง เหลือเพียงแค่ความหวังที่จะอยู่รอดไปถึงวันพรุ่งนี้ เท่านั้น

ความรู้สึกหลังรับชม

ภาพยนตร์เรื่องนี้ ไม่มีฉากจบที่สวยงาม ทุกอย่างคือความดำดิ่ง ไร้อนาคต และไม่ได้ดูเท่ แม้ว่าจะใช้นักแสดงหน้าตาดีมาเล่นก็ตาม

กลับกัน มันดูหดหู่ หนักหัว เลวทราม กักฬะ และเตือนสติให้เรากลับไปคิดที่จะใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง ก่อนที่เราจะก้าวพลาดเข้าไปในสถานที่แห่งนี้…

ตัวภาพยนตร์ ได้ยกระดับความดราม่า ที่อัพเกรดจาก 4Kings ทั้ง 2 ภาค สามารถกล่าวได้ว่า ฝีมือของทีมเขียนบท และวิสัยทัศน์ของผกก.พุฒิพงษ์ นาคทอง มาถึงจุดที่ “ลงตัว” ทั้งความเข้มข้น ประเด็นที่อยากนำเสนอ และการสร้างโลกทัศน์ที่สมจริง (จริงถึงขนาดรอบสื่อที่แอดมินนั่งดูในโรง ร่วมกับเหล่าอดีตผู้เคยมีประสปการณ์ด้านการใช้ชีวิตในเรือนจำตัวจริงเสียงจริง ต่างบอกว่า โคตรใช่ ทั้งบรรยากาศ พฤติกรรม และความรุนแรง)

ด้วย บท ลำดับเรื่อง งานภาพที่สวยงาม มุมกล้องต่างๆ งานโปรดักชั่น น่าจะเป็นส่วนที่เราเห็นดีงามสุดๆกับภาพยนตร์เรื่องนี้ ทุกพาร์ทมีความตั้งใจมากๆ เรียลจัด จนได้รู้มาจากเหล่านักแสดงนำ ที่บอกว่า แค่เดินไปในสถานที่เพื่อเข้าฉาก ทุกอย่างก็กดดัน จนไปต่อบทกันได้เอง แทบไม่ต้องบิลด์อะไรแล้ว…เพราะทีมงานเลือกใช้เรือนจำจริงๆ มาถ่ายทำนั่นเอง

ที่เหลือ คือ “คาแรคเตอร์ที่ดูชั่วร้าย” ที่ถ่ายทอดผ่านนักแสดงที่จัดเต็มไม่ห่วงหล่อ กล้าเล่นในบทที่ฉีกไปจากที่เคยมา ที่ถ่ายทอด “ความ*ะยำของคนคุก” ที่วิปริตในหลายๆมุม ไร้ทั้งเหตุผล คาดเดาไม่ได้ …

วัยหนุ่ม Still (7)

และด้วยเส้นเรื่อง เล่าผ่านตัวละคร “เผือก” ที่เหมือนตัวแทนของคนดูที่ไม่รู้อะไร ได้ย่างก้าวเข้ามาในโลกอีกใบที่กฏเกณฑ์มันผิดเพี้ยนไปหมด แล้วค่อยๆมีพัฒนาการ (ไปในทางที่ไม่น่าเอาอย่าง) และนำไปสู่บทสรุปเรื่องราวที่เคว้งคว้าง ว่างเปล่า และไม่สวยงาม…แต่มันก็สมจริง ดังคำที่นักโทษในเรือนจำท่องเสมอว่า ‘ข้าพเจ้าเป็นผู้มีกรรมเป็นของตัวเองจึงต้องรับผลกรรมนั้น…’

และภาพยนตร์เรื่องนี้ ก็ตอกย้ำถึงวลีที่ว่านี้ พร้อมกับบอกกับคนดูอ้อมๆ อย่างมีชั้นเชิงว่า

“อย่าได้พลาดพลั้ง เผลอไผลไปหลงผิดเลย ใช้ชีวิตให้ดีๆเถอะ”